 Wie kan zich de naailessen van vroeger op school nog herinneren? Vast wel iedere vrouw die geboren is in de zestiger jaren of eerder. Voor jongere generaties is deze blog echter ook interessant, want de vraag is: hebben zij iets gemist? Waren de naailessen oubolllig, achterhaald en stereotyperend qua opvoeding voor meisjes versus jongens? Of waren het wijze levens- en naailessen? Lees en huiver of geniet! Handwerkles: Eens op twee keer per week (dát kan ik me echt niet meer herinneren) gingen de meisjes naar een ander lokaal en de jongens naar de werkplaats. De jongens kregen les over hoe je gereedschap moet gebruiken, eenvoudige vaardigheden en allemaal 'stoere' jongensdingen. De meisjes gingen naar een lokaal waar de tafels in zes tegen elkaar geschoven stonden en we in kringen erom heen zaten. In het midden was er ruimte genoeg voor héél veel wol, stoffen en andere materialen. Gelukkig zorgde de juf voor de indeling aan de tafels want wij meisjes konden al dágen van te voren moeilijk doen over wie naast wie zat en wie er wel bij hoorde en wie net (schaam, schaam.... met terugwerkende kracht).  Haken, breiden, puniken, met de hand naaien en quilten We leerden met onze handen dingen te maken en de meeste meisjes vonden dit hartstikke leuk. Tot op de dag van vandaag kan ik me een poppetje herinneren die járen bij mij in bed lag. Mijn echte teddybeer maar dan in de vorm van een zacht poppetje met héle mooie lange haren die oneindig vaak van kapsel veranderde. Het poppetje hadden we helemaal zelf gemaakt. Twee lapjes aan elkaar genaaid met de hand en een speciale steek. Het poppetje had de vorm van een gingerbread-mannetje. Daarna werd deze gevuld met korreltjes piepschuim en naaien we de oogjes erop (met een speciale steek), het mondje en kleertjes. De haren werden aan het poppetje vastgemaakt door lange strengen wol vast te maken met een lussteek. We mochten niet overdrijven van de juf, maar geloof me, vele poppetjes hadden haren zoals Raponsje.  Nuttig of nostalgie? Zodra je van de lagere school af was, was het voorbij. Voortaan mét de jongens naar 'handvaardigheid' en daar mochten de meiden ook met een guts een stuk hout bewerken. En leren werken met ijzer, gereedschap en zelfs solderen! Dat was leuk! Maar niet iedereen vond dat. Eerlijk gezegd: ik ook niet. Geef mij maar een naaimachine en een lap stof, zei ik nog tegen de hippy-leraar, maar die keek me verbaasd aan. "En die sjaal dan?", zei ik terwijl ik naar zijn twee meter lange sjaal wees. Die vast door zijn oma, moeder of hippyvriendin gehaakt. "Dat wil ik ook, ik wil handwerken en niet timmeren". Maar helaas, handwerken was uit en oubollig. Behalve het haakwerk van zijn vriendin dan... Jaren later Toch achter de naaimachine! De lapjesmarkt in Utrecht was om de hoek en kleding was duur. Dus lekker aan de slag en ik hoefde me er niet voor te schamen. Het was niet 'in' maar het was ook niet 'uit'. Als je maar ambities had als ontwerpster ofzo, of bezig was met je portfolio voor de kunstacademie... Dán was het helemaal 'cool', dan lag de wereld voor je open. Regelmatig vroeg ik mij af: waren de naailessen op de lagere school nuttig geweest? Oh ja zeker, althans voor mij wel. Ik ben de juf nog steeds dankbaar hoe ze mij leerde omgaan met naald en draad en passie voor textiel. Maar ik geloof ook dat er veel kinderen waren die het als verspilling van tijd zagen en de rol-verdeling jongens en meisjes heel erg stom vonden.  En nu dan? Gelukkig hebben kinderen nu de keuze, wat ongetwijfeld keuze-stress zal opleveren, maar er zijn genoeg kinderen die echt wel weten wat ze willen. En naaien, breien, haken, quilten, hoef je allemaal niet meer op school te leren. Er zijn erg leuke magazines, speciaal voor kinderen te koop en er zijn duizend-en-één tutorials op You-Tube te vinden die prima te volgen zijn voor kinderen. Daarnaast is zijn altijd de 'Easy' tijdschriften, naaipatronen en projecten. Of je nu een beginner of een kind bent, maakt in principe niet zoveel uit. Als de instructies maar duidelijk zijn en het eindresultaat haalbaar is! Naailessen kun je online volgen maar ook in groepsverband. Er is gelukkig genoeg aanbod en voor ieder wat wils. Maar soms denk ik nog wel eens terug aan die uurtjes in een kringetje op school naast de juf. Voor mij waren deze memorabel. En waar is toch dat leuke poppetje gebleven? Ik mis het... Misschien ga ik het nog een keer maken en dan maak ik meteen een tutorial voor andere kinderen die handwerken hartstikke cool vinden!  Nostalgie; zo'n mooi woord (en gevoel), dus hier nog meer blogs:
Comments are closed.
|
Hoe naai je een Chanel-Style jasje, we love Chanel Information, Historische kostuums, Couture & Sewing boek recensies en tutorials.
|
